There is a dire need today to create spaces in which people can make meaning of their existence in the world, abiding by cultural frameworks and practices that acknowledge and validate a meaningful existence for all. People are not just isolated individuals but are connected in diverse ways with other persons within our natural and social environment which is part of the whole universe. The African philosophy of uBuntu or humaneness is re-emerging for its timely relevance and potential as indispensable (...) in our quest for global citizenship, peace, and mutual understanding in securing sustainable human development in the broader ecosystem. Comparative educationists have the challenge to devise theoretical frameworks, epistemological and pedagogical constructs as well as pragmatic, useful and effective ways of promoting the virtues of compassion and recognition of our common humanity in eliminating the ills of domination and control that are guided by greed, hatred, jealousy, and intolerance. Comparative Education for Global Citizenship, Peace and Shared Living through Ubuntu paves the way for a better understanding of the critical importance of the collective search and endeavor towards achieving the virtues of nonviolence, peace, shared values of living together, global citizenship, improved quality of life for all and a better appreciation of the positive implications of interdependence. (shrink)

Kur’an’ın kendine has birbiriyle irtibatlı kelimeler dünyası bulunmakta-dır. Doğru bir Allah tasavvuru, Allah-âlem, Allah-kul, âlem-kul ilişkisinin nasıl olması gerektiği bu kelime dünyası tarafından anlatılmaktadır. Bu nok-tada Kur’an’da herhangi bir konu anlatılırken aralarında sıkı irtibat olan kelime grupları kullanılmıştır. Örneğin Allah Kur’ân’da kendisini, Rakîb, Alîm, Basîr, Habîr, Latîf vb. lafızlarla insanın idrakine yansıtmakta ve böylece doğru bir Allah Tasavvuru oluşmasını amaçlamaktadır. Bu çalışmada, öncelikle ra-ka-be /رقب kökünün etimolojisi üzerinde durulacaktır. Zira bir kelimenin dildeki asli anlamı ve türevleriyle beraber sonradan kazandığı anlamların (...) tespiti, ilgili kelimenin anlam sahasını keşfetme ile mümkündür. Akabinde bu kökün türevlerinden “Rakîb” kelimesi ile anlam ilişkisi olan ve Yüce Allah’ın Kur’ân’da kendisine nispet ettiği sıfatlarından, Alîm, Basîr, Habîr, Şehîd kelimeler tahlil edilecektir. Bu bağlamda doğrudan olmasa da dolaylı olarak Allah’ın görmesini ve gözetlemesini ifade eden kelimelere ve ilgili âyetlere yer verilecektir. Böylece ra-ka-be kökünün Kur’an siyakındaki anlam sahası ortaya konulmuş olacaktır. (shrink)

Belâgat ilmi, Arap dilinin özelliklerini kavramada ve gizemlerini anlama konusunda önemli bir yere sahiptir. İslam’la birlikte lafzıyla mûcize olan Kur’ân-ı Kerîm inmiş ve sonrasında bu kitapla belâgat ve hitabet konusunda zirvede bulunan Araplara meydan okunmuştur. Nitekim Kur’ân-ı Kerîm’in indirildiği dönemde muhatabı olan toplum Belâgat ve Fesahat konusunda son derece başarılı bir toplumdu. İşte Kur’ân-ı Kerîm’in böyle bir meydan okumasına bakılarak belâgat açısından ne kadar zengin olduğu daha da fazla anlaşılmaktadır. Aynı zamanda Kur’ân hitap açısından öyle bir üslup kullanmıştır ki İslam’a (...) karşı olan kimseler bile bu üslup karşısında hayretler içerisinde kalmışlardır. Hayret etmeleri dışında kendilerinden bir benzerini getirmeleri talep edilmesi karşısında da aciz kaldıkları kanıtlanmıştır. Kur’ân-ı Kerîm’in içeriğinde ve üslubunda görülmeyen, yüzeysel olarak bakıldığında hemen anlaşılmayan, derin araştırma sonucu ulaşılan edebî güzelliklere ve ayetlerin nazmında gizlenmiş edebî sanatlara Belâgat ilmi yardımıyla ulaşılır. Bu bakımdan Arap dili ilimlerinden gerek Sarf ve Nahiv ilmi olsun gerekse Belâgat ilmi olsun Kur’ân-ı Kerîm’deki sûreler ve ayetlerin doğru anlaşılması konusunda önem arz eden ilimlerdir. Kur’ân-ı Kerîm’in her sûresi Belâgat ilmi açısından kendisinde birçok edebî sanatı barındırmaktadır. Mesela Kur’ân-ı Kerîm’in ilk sûresi olan Fâtiha sûresinin edebî yönden oldukça zengin bir sûre olduğu söylenmiştir. Fâtiha sûresinin edebî yönden olan bu zenginliği dolaylı olarak manasına da açık bir şekilde etki etmiştir. Bu minvalde Fâtiha sûresinin sadece Ebû Hayyân’ın “el-Baḥrü'l-muḥîṭ” adlı eserinde belirtmiş olduğu edebî sanatlarının tanıtımı ve açıklaması yapılmıştır. Bu eser etrafında amacımız belâgat ilmi içerisinde edebî sanatların ayetler üzerinde anlam bakımından katkılarını araştırmaktır. Çalışma da bahsi geçen edebî sanatlar genel olarak Arap dili ve Belâgat ilminden bahseden kaynaklardan araştırılmış ve incelenmiştir. Bu sanatlar hakkında elde edilen bilgilere ve tespitlere de burada yer verilmiştir. Bu edebî sanatların genel olarak oluşumu, Fâtiha sûresinde var olan birden fazla kıraat vücûhâtının belâgat ilmi açısından tahlil edilmesi ve anlamsal bağlamda söz dizime kattığı mana derinliği doğrultusunda gerçekleşmiştir. İçerikteki konular üzerinde derin bir açıklama yapılmaya çalışılmış ancak amacın dışına çıkılmamaya gayret edilmiştir. Konular kısaca ifade edilerek bu sanatların ayette nerede ve nasıl ortaya çıktığından bahsedilmiştir. Bu çalışmamızda Belâgat ilmi ve sanatları veciz bir şekilde ele alınmaya çalışılmış ayrıca edebî sanatların ayetler üzerindeki etkileri ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. Son olarak da bu edebî sanatların Kur’ân-ı Kerîm’i anlama bakımından ne kadar önemli olduğu çalışmanın genelinde anlatılmaya çalışılmıştır. (shrink)

Previous work has shown that concerns of breast cancer patients after finishing radiotherapy are responsive to conversations with radiographers during the treatment period. This study seeks to further understand radiographer and patient experiences, determine shared priorities for improvement in clinical interaction and develop communication guidelines and training to help radiographers support patients.Methods: Using the principles of Experience-Based Co-Design, semi-structured interviews were held with N = 4 patients and N = 4 radiographers, followed by feedback events to validate findings. Patients and (...) radiographers exchanged experiences in a joint co-design session, agreed with shared priorities and generated ideas for further support. A survey was conducted for process evaluation. To scale up findings, UK-wide representatives from patient networks and radiographers and managerial staff provided consultative input utilizing an iterative, adaptive procedure.Results: Radiographers expressed a need for support with “difficult conversations,” especially those on Fear of Cancer Recurrence, and their appropriate management. Important pointers for reassuring communication were identified, including: being treated like a person, knowing what to expect, and space to ask questions. The co-design process was rated positively by both staff and patients. Thematic collation of findings and mapping these on literature evidence resulted in the “KEW” communication guidelines for radiographers: Know, Encourage, Warmth. National stakeholder consultations validated and helped fine-tune the training model. The resulting training package, included: trigger videos, a simulated patient scenario and interactive handouts on fears of cancer recurrence and the patient pathway.Conclusions: The co-design process captured good practice to help standardize quality in empathic communication in the radiotherapy service. The resulting KEW: Know, Encourage, Warmth guidelines, and training package are user-centered as well as evidence-based. Supplementing single-site co-design with national consultative feedback allows for the development of interventions that are relevant to the clinical practice, even in detail, and helps to generate appropriate buy-in for roll out on a wider scale after evaluation.Trial Registration:www.ClinicalTrials.gov ID: NCT03468881. (shrink)

Câhiliye döneminde şair ve hatipler tarafından bir meleke olarak kullanılan belagat, geçirdiği hazırlık ve gelişim döneminin ardından ilmî teşekkülünü tamamlayarak Arap dil ilimlerinde müstakil bir dal haline gelmiştir. Ebû Ya‘kûb es-Sekkâkî (öl. 626/1229) öncülüğünde “meânî-beyân-bedî‘” olarak üç başlık altında ele alınmaya başlanan belagat konularının bedî‘ kısmına, Sekkâkî sonrası şerh ve hâşiye dönemi müellifleri tarafından yeni sanatlar eklenmiştir. Bu sanatlardan birisi de tarif ve tesmiyesi Sa‘duddîn et-Teftâzânî’ye (öl. 792/1390) ait olan tecâzüb sanatıdır. Farklı pek çok disiplinde ilmî ve edebî bir terim (...) olarak yer alan bu sanatın etkin kullanım alanlarından birisi de fıkıh ilmidir. Fıkıh sahasında bu sanattan istifade eden âlimlerden birisi Şemsuddîn Muhammed el-Kuhistânî’dir (öl. 962/1555). Kuhistânî Câmi‘u’r-rumûz adlı eserinde öşrün vücûbiyeti ve şart muhayyerliği konularını izah etmek üzere tecâzüb sanatına başvurmaktadır. Ne var ki Kuhistânî’nin kullandığı tecâzüb ifadesi ilim dünyasında anlaşılamayıp muğlak ifadeler olarak kalınca bu ifadelerden kastın ne olduğunu açıklayan bazı risâleler kaleme alınmıştır. Bunlardan birisi de ‘Abdulganî en-Nâblusî’nin çalışmamıza esas olan en-Nesîmu’r-rebî‘î fi’t-tecâzübi’l-bedî‘î adlı risâlesidir. Nâblusî’nin bu risâleyi kaleme almasının ana nedeni, kendisinden önce Kuhistânî’ye ait ifadeleri açıklamak gayesiyle Esne’l-metâlib fî beyâni ma‘ne’t-tecâzüb adında muhtasar bir risâle kaleme alan Seyyid Ahmed el-Hamevî’ye (öl. 1098/1687) reddiye yapmaktır. Nâblusî, Hamevî’ye ait bu risâleyi görmüş ve onun tespitlerinden bazılarını hatalı bulduğunu belirterek reddiye mahiyetinde mezkûr risâlesini kaleme almıştır. Hamevî’nin açıklamalarına ciddi eleştiriler getiren Nâblusî, öşrün vücûbiyeti ve şart muhayyerliği hususlarındaki Kuhistânî’ye ait ifadeleri tecâzüb sanatı açısından yeniden açıklama yoluna gitmiş ve bu konularda Hamevî’ye ait toplamda altı görüşe deliller getirmek suretiyle reddiye yapmıştır. Nâblusî’nin bu risâlesi; zengin kaynak kullanımı, yalın ifade üslûbu ve açıklayıcı örneklerle öne çıkmakta, tecâzüb sanatına dair kapsamlı bilgiler ihtiva etmektedir. Bu araştırma ile ilk olarak tecâzüb kavramı Teftâzânî üzerinden açıklanmış; ardından Nâblusî’nin mezkûr risâlesi, reddiye yaptığı Hamevî’ye ait risâleyle mukabele edilmek suretiyle detaylı olarak analiz edilmiştir. Bu noktada ilk olarak tartışmaya esas olan Kuhistânî’ye ait ifade verilmiş, ardından Hamevî’nin konuya dair açıklaması zikredilmiş, son olarak da Nâblusî’nin reddiyesine yer verilmiştir. Çalışmanın son bölümünde ise Nâblusî’ye ait risâlenin tahkikli metni yer almaktadır. (shrink)

Arap edebiyatı tarihinin dönemlerinden biri olarak Osmanlı dönemi Arap edebiyatı yaklaşık dört buçuk asırlık uzun bir dönemi kapsamaktadır. Modern dönemde Arap edebiyatı tarihi yazımına öncülük eden Carlo Alfonso Nallino (öl.1938), Hamilton Gibb (öl.1971), Régis Blachère (öl.1973) gibi müsteşrikler Osmanlı dönemi Arap edebiyatını yok saymış, dahası bir çöküş ve inkıta evresi olarak tanımlamışlardır. Bu makalede sözü edilen araştırmacıların dönemle ilgili iddialarının sağlamasını yapmak üzere Osmanlı’da Arap edebiyatı alanında var olan süreklilik, çeşitlilik ve gelişim durumu dönemin öncü iki edebiyatçısı ve eserlerinde ön (...) plana çıkan temalar üzerinden konu edilmiştir. Makale, literatür değerlendirmesinin de yapıldığı bir girişi, Osmanlı Dönemi Arap edebiyatı hakkında bir değerlendirmeyi, 17. yy. Osmanlı dönemi Arap edebi çevrelerinde meşhur olan edebiyatçılardan Yûsuf el-Bedî‘(öl. 1073/1662)’nin ve Şihâbuddîn el-Mûsevi Ebû Ma‘tûḳ (öl. 1087/1676)’un edebi şahsiyetlerini ve eserlerinde ön plana çıkan temaları, edebi süreklilik açısından incelemeyi içermektedir. Adı geçen iki edebi şahsiyetin seçilmesinin sebebi, edebiyatta hem geleneği korumuş olmaları hem de eserlerinin modern dönem edebiyatını etkilemiş olmasıdır. Genel olarak Osmanlı dönemi Arap edebiyatında ortaya konan edebî eserler hakkında, özel olarak makalenin konusunu teşkil eden edebiyatçılar hakkında henüz yeterli sayıda ilmî araştırmanın bulunmaması bir boşluk oluşturmaktadır. Makalemiz, önemini bu boşluğu bir nebze de olsa doldurma çabasından almaktadır. Makalemizde, bu dönemin edebî gelişim ve zenginlik açısından bir duraksamaya uğrayıp uğramadığı veya yok sayılacak denli edebî faaliyetlerden uzak olup olmadığı; edebiyat sahasında geleneğin sürekliliğinin sağlanıp sağlanmadığı ve edebî olgunluk ile gelişime ulaşılıp ulaşılmadığı sorularına cevap bulmak amaçlanmıştır. Dönemin iki usta edebiyatçısına ait edebî temaların süreklilik bakımından değerlendirilmesi suretiyle konuya objektif bir bakış açısı sunmak hedeflenmiştir. Makalede nitel araştırma yöntemlerinden betimleyici yöntem kullanılmış olup edebî metinlerden verilen örnekler sınırlı tutulmuştur. Osmanlı Döneminin, Arap edebiyatının sekteye uğradığı bir dönem olmayıp, kendisinden önceki edebî dönemlerin devamı olarak canlılığını sürdürdüğü ve modern döneme temel teşkil edecek çalışmaların yapıldığı verimli bir dönem olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Yûsuf el-Bedî‘î’nin ve Ebû Ma‘tûḳ'un edebî zevkleri, tenkit yetenekleri ve şair kimlikleri, onları yetiştiren kültürel çevreyi yansıtırken, canlı bir entelektüel ortamın varlığını da gösterir. Şiirlerinde klasik kasidenin temalarını dönemlerine uygun şekilde işleyerek, Arap edebiyatının zengin mirasının nesilden nesile aktarıldığını kanıtlarlar. Onların edebî kişilikleri, yaşadıkları yüzyılın entelektüel düzeyini ve dönemin edebiyatçı profilini nitelikli bir şekilde temsil etmektedir. (shrink)

In this age of DNA computers and artificial intelligence, information is becoming disembodied even as the "bodies" that once carried it vanish into virtuality. While some marvel at these changes, envisioning consciousness downloaded into a computer or humans "beamed" _Star Trek_-style, others view them with horror, seeing monsters brooding in the machines. In _How We Became Posthuman,_ N. Katherine Hayles separates hype from fact, investigating the fate of embodiment in an information age. Hayles relates three interwoven stories: how information lost (...) its body, that is, how it came to be conceptualized as an entity separate from the material forms that carry it; the cultural and technological construction of the cyborg; and the dismantling of the liberal humanist "subject" in cybernetic discourse, along with the emergence of the "posthuman." Ranging widely across the history of technology, cultural studies, and literary criticism, Hayles shows what had to be erased, forgotten, and elided to conceive of information as a disembodied entity. Thus she moves from the post-World War II Macy Conferences on cybernetics to the 1952 novel _Limbo_ by cybernetics aficionado Bernard Wolfe; from the concept of self-making to Philip K. Dick's literary explorations of hallucination and reality; and from artificial life to postmodern novels exploring the implications of seeing humans as cybernetic systems. Although becoming posthuman can be nightmarish, Hayles shows how it can also be liberating. From the birth of cybernetics to artificial life, _How We Became Posthuman_ provides an indispensable account of how we arrived in our virtual age, and of where we might go from here. (shrink)

Explores intellectual and philosophical evolution of German philosopher Martin Heidegger, focusing on period after World War II. Analyzes how Heidegger s ideas, particularly his notion of being, influenced and were influenced by postwar context, including confrontation with Nazism and emergence of new philosophical currents. Argues that Heidegger s work offers relevant insights for contemporary philosophical debates and calls for a critical dialogue with his legacy. Discusses Heidegger s philosophy in the context of French and German philosophical schools, highlighting relevance of (...) his ideas and impact they had on contemporary philosophy. (shrink)

Molla Halil’e göre insanların bu dünyada yaptıkları iyiliklere karşılık Yüce Allah onları ahirette lütfuyla nimetlendirecek ve Cennetine koyacaktır. Bu, Allah’ın insanlara bir va‘didir. Allah va‘dinden asla dönmez. Çünkü Allah’ın va‘dinden dönmesi, O’nun hakkında bir eksiklik sayılır. Ancak bu durum O’nun için vucûbiyet ifade etmez. Vucubiyet kavramı çeşitli anlamlarda kullanıldığı için anlam kargaşasına yol açabilir. Buna sebebiyet vermemek için kelamda özellikle de bu makalede “zorunluluk” anlamına kullanılacak olup bazen gereklilik anlamı da ihtiva edebilir. Allah, kötülük yapanları ise adaletiyle cezalandıracaktır. Bu da (...) Allah’ın va‘îdi olup, va‘îdi’nden dönebilir. Bu, O’nun hakkında bir noksanlığa sebebiyet vermez. Çünkü cezalandırmaktan vazgeçmesi Allah’ın merhametinin ve lütfunun bir sonucudur. Bununla birlikte ne va‘d ve ne de va‘îd Allah’a vacip değildir. Molla Halil’e göre, büyük günah insanı imandan çıkarmaz. Mu‘tezile’ye göre büyük günah işleyen kimse dünyada ne mümin olur ne de kâfir ikisinin arasında bir yerde durur. Buna da fasıklık denir. Haricîlere göre ise, ister büyük, isterse küçük olsun, her türlü günah sahibini iman dairesinden çıkarır ve küfür dairesine dahil eder. Molla Halil’e göre, ahiret hayatı ruh ve cesetle birlikte olacaktır. Bu üm-metin günahkârlarına peygamberler, şehitler ve salih kimseler şefaat edecek-tir. Mu‘tezile‘ye göre şefaat sadece iyilerin derecesinin yükselmesi içindir. Günahkârlar için şefaat olmayacaktır. Günahkâr müminler Cehenneme girseler de ebedi kalmayacaklar. Kâfirlerin azapları ise devamlı olacak ve bunlar ebedi olarak Cehennemde kalacaklardır. Biz bu makalede önce sevap ve İkâb kelimelerinin lügat ve ıstılah anlamları üzerinde duracak, sonra bu bağlamda ayet ve hadislerde verilen bilgileri ve bunların açıklamalarını ele alacağız. Daha sonra Molla Halil’in bu konulara dair görüşlerini sunmaya çalışacağız. Onun sevap ve İkâb ile ilgili tanımlarını, bunların sonuçlarına dair yaşanacakları ve varılacak yerleri ele alan yaklaşımlarını sunmaya çalışacağız. Burada farklı görüşlere sahip olmaları nedeniyle çoğunlukla Mu‘tezile’nin ve az da olsa Haricilerin görüşlerine de mukayese oluşturması için değineceğiz. Burada sadece Molla Halil’in görüşlerini değil, onun içinden geldiği Ehli Sünnetin görüşlerini, sünni kaynakları temel alarak aktarmaya çalışacağız. (shrink)

Using mobile health research as an extended example, this article provides an overview of when the Common Rule “applies” to a variety of activities, what might be meant when one says that the Common Rule does or does not “apply,” the extent to which these different meanings of “apply” matter, and, when the Common Rule does apply, how it applies.

Decision-making capacityDecision-making capacity for pediatric patients can be difficult to determine and is influenced by a myriad of developmental considerations. This chapter begins with a discussion concerning the nature of decision-makingDecision-making and what constitutes competency. The “rule of sevensRule of sevens” frameworkFramework is then used to explicate pertinent developmental milestonesMilestones for children, dividing pediatric developmentDevelopment into 0–7, 7–14, and 14+ years of age. In particular, the authors highlight the most important cognitiveCognitive, socialSocial, andSocial emotionalemotionalEmotional considerations in each of these periods (...) and how they pertain to a child’s ability to make important medical decisions. (shrink)

The article traces the forty-year history of the establishment of the Bioethics training course at the Volgograd State Medical University, which turns 85 this year. It is told about those who played a major role in the development of bioethics as a training course, what difficulties and successes were along this path. The logic of the institutionalization of bioethics through the creation of ethical examination procedures is traced. Actual problems of bioethics, as well as ongoing bioethical activities are not covered (...) and are not called, since the materials of the anniversary issue of the journal are devoted to them. (shrink)

Problem reports result from several misunderstandings about the nature and functions of phenomenal consciousness. I discuss some philosophical and scientific correctives that, taken together, can make the hard problem seem less hard.

Contributed articles on Jacques Derrida, French philosopher, and his theories of deconstruction and postmoderinsm; includes articles on his perpectives on literature and philosophy.

CHAPTER I Introduction The history of mankind can boast not only of its times of fame and glory but also of quieter times with a different kind of heroism. ...

Aproximación al pensamiento de Rodolfo Kusch -- Canto e identidad en el Martín Fierro según Carlos Astrada y Rodolfo Kusch -- Donde el barro se subleva -- La rehabilitación del saber seminal como camino hacia una mística popular -- Kusch y el impulso social de nuestra época -- La barbarización de la civilización, una grieta de antaño -- ¿De dónde pensarnos?

Historical study of Islam and science including hadith, theology and Islamic philosophy etc.

ʻAyyānī, Yaḥyá ibn Ḥumaydān, ca. 12th century; Muslim scholars; Yemen; views on Islamic philosophy.

The present study investigates the relations between L2-English proficiency and L1-Turkish lexical property evaluations. We asked whether L2 proficiency affects lexical properties, including imageability and concreteness ratings of 600 Turkish words selected from the Word Frequency Dictionary of Written Turkish. Seventy-two participants provided ratings of concreteness and imageability for 600 words on a 7-point scale. In order to assess their L2 proficiency, we administered Peabody Picture Vocabulary Test-IV. We divided categories into two subcategories as high and low for the frequency, (...) concreteness, imageability, and age of acquisition. The relationship between these subcategories and imageability-concreteness was examined by mixed effects linear regression analyses. We found that L2 proficiency and imageability ratings were positively correlated and specifically, this positive association was evident for low-frequency words and later acquired words. Results are in line with the interaction of bilingual representation under the dual-coding theory which suggests that bilinguals develop an interconnected imaginal representation for two languages as opposed to separate verbal representations. As L2 proficiency increased, the imageability also increased. These findings have implications for literature investigating the relationship between L2 proficiency and linguistic outcomes. Additionally, findings point to the importance of considering the L2 proficiency of participants when lexical tasks that involve cue words or word lists are used. (shrink)